قال لعينى متنميش
قلبى كان مقفول بيبانه
وانكتب بهواه أعيش
كنت قبله نفسى اقابله
والحياة تبدأ معاه
كان فوسط العتمة قمرى
والعيون عشقت ضياه
فالهوا انا كنت ريشة
بس راضيه مادام هواه
طايرة مبسوطة بجناحى
اختبر معنى الحياه
مهما زاد اللوم عليا
همسه قاللى متخافيش
ليا ويا عيونه قصة
والغزل فيهم يطول
جتنى بعد الصبر فرصة
واللى يصبر راح ينول
فالغرام أنا قلبى لسه
فى طريقه للوصول
يوم ماطيفه زار جفونى
خطوة خطوة بالأصول
ابتسامته بتنادينى
قربيلى متبعديش
أصله فالحنية فارس
عايشة وياه بالأمان
رمشه فوق الجفن حارس
فك سحرى وقلبى لان
عينى شايفة وقلبى حاسس
باللى عمره فيوم ماخان
مش مدلل مش مشاكس
مش أنانى ومش جبان
اختصار وصفه بأنه
زى منه أكيد مفيش
مكتفاش بالقلب شغله
دق على باب الحلال
كنت شغلة من مشاغله
ماارضتاش يشغلى بال
جه وشرف ويا أهله
كل هم الدنيا شال
حبنا زهر جناين
والشجر أثمر عيال
وبكده خلصت سطورى
والحكاية متنتهيش
حلم جاللى فعز نومى
قال لعينى ماتنميش
بقلم/ هبة عبد الحليم
